امروز دیگه قهوه دوم و سوم رو درست نکردم و خیلی کند پیش رفت. از چند روز پیش که خبر سرطان عزیزی رو شنیدم و از حجم استرس یه بازی مسخره نصب کردم و هی بازی کردم. احتمالا بازم این یه روش دفاعی از فکر زیاده. زمانه عجیبی رو زندگی میکنیم. تو شرایطی که از هیچی خبر موثقی در دسترس نیست. بدنم یه جوری خسته است که انگار کتکم زدن. بیحال و مضطرب فقط دور خودم میچرخم.